Sunday, May 07, 2006

ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΜΙΑΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΙΚΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΧΡΟΝΟΥ

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ 6: Η ΠΟΛΗ, Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΣΑ. ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΟΙΚΑ ΑΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΜΑΙΟΥ. ΠΑΡΑΘΕΣΤΕ ΩΣ ΣΧΟΛΙΟ ΕΔΩ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤH ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ GUY DEBORD: ON THE PASSAGE OF A FEW PERSONS THROUGH A RATHER BRIEF UNITY OF TIME. Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ.

ΑΚΟΜΑ: ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΜΑΙΟΥ, ΣΤΙΣ 6:3Ο, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΟΥΤΣΑΦΤΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

5 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Φωνή 2: Η εμφάνιση γεγονότων που δεν έχουμε δημιουργήσει, γεγονότων που για την ακρίβεια οι άλλοι δημιούργησαν
εναντίον μας, τώρα μας υποχρεώνει να φροντίζουμε για το πέρασμα του χρόνου και για τα αποτελέσματά του, να
εκτιμούμε την μεταμόρφωση των δικών μας επιθυμιών σε γεγονότα. Αυτό που διαφοροποιεί το παρελθόν από το παρόν
είναι ακριβώς η μη εφικτή αντικειμενικότητα του. Δεν υπάρχει
άλλο θα ‘πρεπε. Η ζωή καταναλώθηκε στο σημείο που παύει να υπάρχει. Οι λεπτομέρειες έχουν ήδη χαθεί στο πέρασμα
του χρόνου. Ποιος φοβόταν τη ζωή, φοβόταν τη νύχτα, φοβόταν να τον αποκτήσουν, φοβόταν να τον κρατήσουν.

Φωνή 3: Αυτό που θα έπρεπε να καταργηθεί συνεχίζεται, και εμείς συνεχίζουμε να φθειρόμαστε μαζί με αυτό. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Αποχωρισμένοι ο ένας από τον άλλο. Τα χρόνια περνούν και εμείς δεν έχουμε αλλάξει τίποτα.

Φωνή 2: Για άλλη μία φορά, πρωινό στους ίδιους δρόμους. Για άλλη μία φορά η κούραση των βραδιών που τόσο παρόμοια έχουμε περάσει. Είναι μία βόλτα που κράτησε πολύ καιρό.

Φωνή 1: Πολύ δύσκολο να πιω κι άλλο.

Φωνή 2: Φυσικά, κάποιος μπορεί να κάνει μία ταινία γι’ αυτό. Αλλά ακόμα και αν μια τέτοια ταινία πετύχαινε στο να είναι τόσο ασυνάρτητη και μη ικανοποιητική όσο ο χειρισμός της πραγματικότητας, δε θα μπορούσε ποτέ να είναι κάτι παραπάνω από μία αναδημιουργία – τόσο αποδυναμωμένη και λανθασμένη, όσο αυτή η τσαπατσούλικη λήψη.

6:41 PM  
Anonymous Anonymous said...

Page 21-22

6:42 PM  
Anonymous Anonymous said...

Στην τελική ανάλυση, τα αστέρια δε δημιουργούνται επειδή έχουν ταλέντο ή όχι, ούτε τα δημιουργούν οι βιομηχανίες ταινιών και διαφημίσεων. Γίνονται από την ανάγκη μας γι΄ αυτά. Μια παθητική ανάγκη, που αναδύεται από μια μίζερη και ανώνυμη ζωή, η οποία θα ήθελε να πάρει τις διαστάσεις της κινηματογραφικής ζωής.
Η φανταστική ζωή στην οθόνη είναι το προϊόν αυτής της ανάγκης. Οι διαφημίσεις που παίζονται στα διαλείμματα αποτελούν την πιο αληθινή προβολή ενός διαλείμματος από τη ζωή.
Για να περιγράψουμε στην πραγματικότητα την περιοχή αυτή, θα ήταν χωρίς αμφιβολία απαραίτητο να δείξουμε πολλά ακόμη πράγματα. Θα ήταν όμως σκόπιμο?
Το ζήτημα είναι να κατανοήσουμε τι έχει γίνει και τι απομένει να γίνει και όχι να προσθέσουμε περισσότερα ερείπια στο γηραιό κόσμο των θεαμάτων και των αναμνήσεων.

12:31 AM  
Anonymous Anonymous said...

Nileta - Lena

Φωνή 1:

Είπαν ότι η λήθη ήταν το κυρίαρχό τους πάθος. Ήθελαν να επανεφεύρουν τα πάντα κάθε μέρα• να γίνουν οι κύριοι της ίδιας τους της ζωής.

Όπως δεν κρίνουμε ένα άτομο από το τι σκέφτεται για τον εαυτό του, δεν μπορούμε να κρίνουμε μια τέτοια περίοδο αλλαγών βάσει των όσων πιστεύει.
Αντιθέτως, αυτή η συναίσθηση πρέπει να γίνει κατανοητή ως η αντανάκλαση των αντιθέσεων της υλικής ζωής, οι συγκρούσεις ανάμεσα στις κοινωνικές συνθήκες και τις δυνάμεις της κοινωνικής παραγωγής.

Πρόοδοι στην τιθάσευση της φύσης δεν είχαν ακόμη εναρμονιστεί με μια αντίστοιχη απελευθέρωση της καθημερινής ζωής. Η νιότη πέθανε ανάμεσα στους ποικίλους ελέγχους της εγκατάλειψης.

Η κάμερα μας αποτύπωσε για εσάς λίγες εικόνες μιας εφήμερης μικρο-κοινωνίας.

Η γνώση εμπειρικών δεδομένων παραμένει αφηρημένη και επιφανειακή όσο δεν παγιώνεται με το να είναι συνδεδεμένη με την όλη κατάσταση. Αυτή είναι η μοναδική μέθοδος που μας δίνει τη δυνατότητα να εκτοπίζουμε επιμέρους και εφήμερα προβλήματα και να φτάνουμε στην κύρια ουσία τους και έτσι απόλυτα στο νόημά τους.

Αυτό το γκρουπ έζησε στο περιθώριο της οικονομίας. Έτεινε προς ένα ρόλο απόλυτης κατανάλωσης, για την ακρίβεια, της ελεύθερης κατανάλωσης εκείνης της εποχής.
Έτσι βρέθηκε άμεσα εμπλεκόμενο σε ποιοτικές αποκλίσεις από την κανονική ζωή, αλλά στερημένο από κάθε μέσο να τις επηρεάσει.

Το γκρουπ περιπλανιόταν σε μια πολύ μικρή περιοχή. Οι ίδιοι καιροί τους έφερναν πίσω στα ίδια μέρη. Κανείς δεν ήθελε να κοιμηθεί νωρίς. Οι συζητήσεις συνέχιζαν για το όλο θέμα...

5:03 PM  
Anonymous Anonymous said...

page 23


Φωνή 3:Υπάρχουν τώρα άνθρωποι που παινεύονται ότι είναι συγγραφείς έργων, όπως άλλοι που είναι συγγραφείς νουβέλων.
Είναι περισσότερο οπισθοδρομικοί από τους νουβελίστες γιατί αγνοούν την αποσύνθεση και εξουθένωση της ιδιαίτερης έκφρασης
της εποχής μας, αγνοούν ότι οι τέχνες της αδράνειας έχουν τελειώσει. Κάποιες φορές επαινούνται για την ειλικρίνειά τους
από τότε που δραματοποιούσαν με περισσότερο προσωπικό βάθος τη συμβατικότητα από την οποία αποτελείται η ζωή τους.
Υπάρχει συζήτηση πέρι "απελευθέρωσης του κινηματογράφου". Αλλά σε τί θα μας πείραζε αν ένας ακόμη καλλιτέχνης αποδεσμευόταν
από την άποψη που ο Tom, o Dick ή ο Harry μπορούν να χρησιμοποιήσουν και να εκφράσουν με διαμαρτυρία τα ταπεινά τους
συναισθήματα. Το μόνο ενδιαφέρον εγχείρημα είναι η απελευθέρωση της καθημερινής ζωής, όχι μόνο μέσα από ιστορική όψη, αλλά
για μας, για το παρόν. Αυτή η μελέτη υπονοεί την περιφρονητική απομάκρυνση από όλους τους τύπους επικοινωνίας. Ο
κινηματογράφος, επίσης, πρέπει να καταστραφεί.

12:15 PM  

Post a Comment

<< Home